ΙΙ
Να ξέρεις, θέλω να φτιάξω πρωινό στην απελπισία σου
Θέλω να την πάω σινεμά
μετά να την πάω για φαγητό
να της πω "καληνύχτα" και ν'αλλάξω πλευρό
Την απελπισία σου
που τόσο ύπουλα φοράει το κορμί σου
περιφέρει τα μαλλιά σου στους αυγουστιάτικους
αθηναίικους ανέμους
κι εμείς κοινοί θνητοί
παρηγοριόμαστε που υπάρχουν
ακόμα
τέτοιες γυναίκες
γυναίκες που η θέα της ακρόπολης
δεν πιάνει μία
μπρος στα δάχτυλα των ποδιών τους
Σάββατο 2 Σεπτεμβρίου 2017
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
δώδεκα αναπτήρες
Έτσι κι εγώ, που ως τώρα μ’εχω δει να στερεύω μ’έχω δει να μαντεύω ένα μέλλον αντίγραφο αγναντεύω την γλώσσα σου να γκρεμίζει τις ρίμες κ...
-
Ανθρωποπρέπεια. Αυτή είναι η αλήθεια του ανθρώπου.[…] Ο άνθρωπος ζει ανθρωποπρεπώς, ο άνθρωπος πεθαίνει ανθρωποπρεπώς. Ανθρωποπρε...
-
Εξόριστε ποιητή στον αιώνα σου λέγε γ ια κ αύλες με ακρίβεια σταγόνας γ ια μουσκεμένα τίσερτ στα λεωφορεία ...
-
Έχουμε κάνει πολλά βήματα. Μπορούμε να "περπατάμε χεράκι χεράκι στο δρόμο" (ή και όχι ), μπορούμε να συνάπτουμε σύμφωνα συμβίωσ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου