Για κάθε νύχτα
απύθμενης θλίψης
κι απελπισίας
ρουτινιασμένης
και ξίδια χιτζάζ
ενώ ξημερώνει
κι αύριο πρέπει πάλι
να ξυπνήσεις νωρίς
μια χ α ρ α κ ι ά
στις σάρκες των αστών.
Έτσι κι εγώ, που ως τώρα μ’εχω δει να στερεύω μ’έχω δει να μαντεύω ένα μέλλον αντίγραφο αγναντεύω την γλώσσα σου να γκρεμίζει τις ρίμες κ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου