κραταιά ως

Θα ξημερώνουν Δευτέρες
κι οι άνθρωποι
θα φυτεύουν μυρωδιές
στα σεντόνια

Ίσως μια Τρίτη πρωί να τους βρει
να πίνουν κονιάκ

με δάκρυα και ψίχουλα
από κουλουράκια γλυκάνισο
να χτίζουν

την τρομακτικά παρήγορη
-ίσως και πιο αποτελεσματική απ'την αγάπη-
σκέψη,
πως τίποτα δεν έχει σημασία μπρος στον θάνατο


Αν μια απ'αυτές τις μέρες
σχολάσω νωρίς και προλάβω,
θα πάω στον τάφο του πατέρα μου.

Κι εκεί
κάθε ταπεινούλης φθόγγος
της φράσης "ο λαιμός σου"
το τυχαίο άγγιγμά σου στον ώμο μου

τα μάτια σου που σκλήρυναν
και κουβαλάν την γοητεία
του δουλεμένου μυαλού

η αρτιότητα κι ο φόβος
της ομορφιάς σου

τo ακούραστo καρδιοχτύπι, κάθε που είναι να σε δω
ο τρόπος που φοράς το σακάκι σου
και το "Αλίμονο"

θα αποκτήσουν σημασία
                       μαρμάρινη