ένα

μάνα , τα μόνα πλάσματα που δεν σέβονται τις νύχτες
είναι τα κουνούπια

δυο

εσύ που δεν σέβεσαι τον βραδινό ύπνο στην παραλία
και σε τρομάζει μια τόση δα μη σταθερά,

τα μόνα πλάσματα που δεν σέβονται το καλοκαίρι είναι τα κουνούπια

τρία

Τουλάχιστον ξέρω πως κάπου υπάρχει ένας άνθρωπος που ξυπνάει με πονεμένο πρόσωπο απ’το χαμόγελο

τέσσερα

Αν χειμωνιάσει και επιστρέψει ο φόβος
θα αρχίσω να γαμιέμαι απ’ δω κι από κει
μέχρι να μην μπορώ να γράψω πια ποίηση
και μετά θα στο φορτώσω και θα ξεφτιλίζομαι στις ταβέρνες εξυμνώντας τα φράγκα
και θα γίνω επιτέλους
αυτό που ήταν μέχρι πριν
λίγο καιρό να γίνω
προτού με βεβαιώσεις αθόρυβα πως τα πάντα σπάνε.