Τρίτη 22 Φεβρουαρίου 2022

Όχι. Δεν είναι εξίσου δύσκολο αν είσαι στρέιτ.

Έχουμε κάνει πολλά βήματα. Μπορούμε να "περπατάμε χεράκι χεράκι στο δρόμο" (ή και όχι ), μπορούμε να συνάπτουμε σύμφωνα συμβίωσης, μπορούμε χτυπιόμαστε στο Γκάζι μέχρι το ξημέρωμα.

ΑΛΛΑ το να κουνάς την αχλαδιά ήταν είναι και θα είναι για πολύ καιρό ακόμα, μια a priori δύσκολη πίστα. Οπότε άτυποι ετεροκανονικοί, πάρτε τις καλές προθέσεις σας και ελάτε να δούμε πως δεν θα στεναχωρούμε τους  γκέι  φίλους μας και πως δεν θα ανάγουμε την αντικειμενική δυσκολία του γκειλικίου σε ντραμακουινισμό.

Κατ'αρχάς το "10%" είναι μύθος. Κοιτώντας τα επίσημα νούμερα από χώρες στις οποίες είναι κουλ το να δηλώσεις πως είσαι γκέι, καταλήγω πως μιλάμε για ένα 6-7%  του πληθυσμού στην καλύτερη. 

[Σύμφωνα με έρευνα του 2018: Στην Αυστρία το 6.2% αυτοπροσδιορίζονται ως LGB (1)
Πολιτεία της Νέας Υόρκης: 5.1 % του ποοστό του LGBT  πληθυσμού (2) ]

Επομένως αντικειμένικά, εκείνη την νύχτα στην πόλη κυκλοφορούν 100 άνθρωποι με τους οποίους θα μπορούσες να κάνεις χωριο, για εμένα κυκλοφορούν 7.

Δεν είναι λοιπόν εξίσου δύσκολο το να είσαι στρέιτ, διότι περα από τις αντικειμενικές δυσκολίες στο γκομένισμα, αν είσαι στρέιτ κατά πάσα πιθανότητα δεν θα έχεις έρθει αντιμέτωπος με ρητορική μίσους που απευθύνεται σε εσένα.

Καταθέτω πείρα: πριν από μια δυο βδομάδες, στο φροντιστήριο στο οποίο δουλεύω έπεσε κάπως στο τραπέζι το ζήτημα του σεξουαλικού προσανατολισμού (με αφορμή έναν κοινό συμμαθητή των παιδιών) και ακούστηκαν ατάκες όπως "αν το παιδί μου έβγαινε *πούστης* θα το σκότωνα". 

Φυσικά είμαστε μεγάλα παιδιά και θα ήταν παντελώς ασόβαρο να "θυμώσουμε" με τα πιτσιρίκια. Το μεγάλο πρόβλημα που αντιμετώπισα εγώ,  ήταν ότι δεν μπορούσα να κάνω καμινγκ αουτ και άρα να πω στο πιτσιρίκι ότι "Να για ανθρώπους σαν κι εμένα μιλάς. Τι πιστεύεις ότι θα έπρεπε να κάνει ο μπαμπάς μου όταν του ανακοίνωσα ότι είμαι γκεί;"

Συνεχίζω την λίστα με το κρυφτό μέσα στην οικογένεια, τις ομομοφοβικές αβάσιμες ανοησίες και όλη αυτή την ενοχή του "δεν φταις εσύ ομοφοβικέ συγγενή που θα φρικάρεις/θα στεναχωρηθείς, φταίει η ζωή που μας στήνει παγίδες. Αλλά εγώ πρέπει να be the bigger man/person/@ και να σου συγχωρέσω την αμβλύνοια και το υπόρρητο μίσος προς το συνάφι μου". 

Αν με ρωτάτε, είμαι μικροαστή με μικροαστικές συνήθειες, μικροαστούς φίλους και η διάθεσή μου απέναντι στους ομοφοβικούς είναι η εξής: αν δεν αλλάξεις γνώμη στα πρώτα 5 λεπτά της γνωριμίας μας, παύω να σου απευθύνομαι. Οπότε δεν έχω κάποια σοβαρή ιστορία ρητορικής μίσους, ούτε αναγκάζομαι να συναναστρέφομαι ομοφοβικούς. 

ΑΛΛΑ (νούμερο 2): αγαπημένοι ετεροκανονικοί (επιμένω) φίλοι και γνωστοί, δεν είναι δική σας δουλειά να αποφασίσετε αν έχω δικαίωμα την ερωτική πράξη με μια γυναίκα να την αποκαλέσω "σεξ" και ναι, το γκομενίζειν, και ειδικότερα το γκομενίζειν με συναισθηματικές προεκτάσεις και αξιώσεις για αγάπη, αποδοχή για συντροφικότητα είναι, είναι στατιστικά πιο δύσκολο, άρα πάλι αφήκετέ με να παλεύω και να διεκδικώ το αυτονόητο χωρίς τη ρετσινιά του "ντράμα".

Κλείνοντας θέλω να πω πως η δική μου (white privileged) λεσιβακή διαδρομή φέρει μια κούραση. Οπότε χαιρετίσματα, αρχικά, στα φαντάσματα του παρελθόντος. Εν δευτέροις, ανακοινώνω πως θα αρχίσω κι εγώ τις πολιτικοκορεκτίλες

Το δραματάκι μου είναι μεν δυτικό δραματάκι σε ευρωπαϊκή πρωτεύουσα, but still είναι δραματάκι που αφορά κάτι πολύ πρωτογενές και ανθρωπινό (σεξουαλική ορμή και αγάπη). 

Οπότε, στρειτ φίλοι με καλές προθέσεις (επιμένω και σε αυτό ;-) ) cut me a slack.


(1) https://en.wikipedia.org/wiki/Demographics_of_sexual_orientation

(2) https://williamsinstitute.law.ucla.edu/visualization/lgbt-stats/?topic=LGBT&area=36#density



1 σχόλιο:

θέσεις εργασίας

Προσκύνα τον. Κατάγεται από γενιά ληστών Οι πρόγονοί του σαπίζουν στα μάρμαρα κι ο νεροχύτης σου είναι τσίγκινος, μαλάκα  Λοιπόν, αν θέλουμε...