Δίνουμε άλλο περιεχόμενο στις λέξεις
Λέω "ζωή" κι αναβοσβήνουνε λαμπάκια
σε ημίτονα
το μείον ένα, το συν ένα μου, αστράφτουν
Κι εσύ τα πρωινά
παρακολουθείς ανυπεράσπιστη
τον λεπτοδείχτη να επιτάσσει
και τις νύχτες
ίπτασαι
Απέχεις μερικά εκατοστά από το μαξιλάρι
ένα χαπάκι εδώ, μισό χαπάκι εκεί
χτίζεις μονοπατάκι
μπας και τον ύπνο ξεγελάσεις και σε φτάσει
Ξέρεις, πριν από λίγο μ'επιασα
να στήνω διαλόγους αφελείς
[πως θα σε σύστηνα στο γάτο μου,
τι αστείο θα'κανα, όταν θα μου ζητούσες
να σου βάλω ένα τζιν]
Ανέσυρα τη μνήμη του φιλιού σου
κατασκεύασα απορρίψεις
έκανα πρόβα ακούσια
το έκπληκτο βλέμμα μου απέναντι στ'όχι σου
σε φαντάστηκα ν'ανασαίνεις βαριά
με λυμένα μαλλιά στο ημίφως
Στο πρόβλημα της αγωγιμότητας του ύπνου σου
διαθέτω το μείον ένα, το μηδέν μου και το ένα μου
με την ελπίδα κάποιας γραμμικότητας