Δευτέρα 27 Ιουλίου 2015

Φορ ο Κλοκ

Τέσσερις πήγε
μου είπαν πάλι φύγε
φύγε και ζήσε τη ζωή σου όπως τη θες

Τα φράγκα που τελειώνουν
κι η σιωπή σου
κι οι αναπάντητες μνήμες ρε φίλε
-και πάω να γίνω στιχάκιας του φουμπού
με "ενεργή πριν" και
ιου
αναμονές αγουροξυπνημένες-

Θα σε κλάψω με Μαζωνάκη ρε
έτσι για να μάθεις

χιουμιλιεισον

Ξύνω χαρτιά ,δύο βδομάδες τώρα
                      ακονίζομαι

έτσι θα μ'εύρει που λέει κι ο μεγάλος
                                                       αα


φεύγεις;

Τόσο κρατάνε τώρα λοιπόν που μεγαλώνουμε
                             όλα τα συνώνυμα της αυταπάτης
ισιώματα κι ισοπεδώσεις που θα σβήσουν σε δυο μπύρες
                            -όλα καλά Κατερίνα δεν κλαίμε-

Λυτρώσου ρε αν σου βαστάει
                 
από τις αιωρήσεις, τις φεγγαρένιες προβλήτες
                                τις λύπες τις πορτοκαλί του διλέπτου
                                και τις περιγραφές που λιώνουν στις οθόνες

Κρύβω την ξεφτίλα του
ν'αναρωτιέμαι αν γαμιέσαι
ή αν δεν φτάνω
σε ακρωνύμια
                       
 







Ξέρουμε πως είναι ψέμα
μα ας γίνουμε τα δυο μας
ένα τηλέφωνο δεν πήρες


Κυριακή 26 Ιουλίου 2015

ριγκρετ

μι έψιλον

κατασκευάζεται νύχτα
κοιμάται πλάι σε κορμιά που τα προορίζει για ξένα

ταυ άλφα

μεθάει με μπύρες μ'ενα ευρώ απ' το περίπτερο
καταπίνει αυτοσυγχώρεση

νι όμικρον

χορεύει τσιφτετέλι σμυρνέικο στις προβλήτες
ακονίζεται
το τελευταίο σας φιλί σ΄το δίνει το πρωί όταν ξυπνά

γιώτα άλφα

αμα μεθύσει σε αρπάει απ'το λαιμό
έτοιμη να σου καυτηριάσει τη γλώσσα
με τη μετάνοια που κουβαλάει στις τσέπες της
απ' τη στιγμή που σου 'πε "έλα"


νοιμε
τανοι
αμετα
νοι

Έλα να μου δείξεις πως  φτιάχνεται
μήπως και σταματήσω
να σου ζητιανεύω λίγο χώρο
απάνω στο γραφείο σου
για την χωρίς όρους μου
παραίτηση/παράκληση/παράδοση

του στρειντζερς

Άντε να το πάρω και το χαρτζιλίκι
και το ιντερσίτι και τον οματιόν μου
"ξημέρωμα ζητά ο καιρός
να σου ρθω με κιθάρες"
κι αν σου βαστάει διώξε με- έχω τον Καζατζίδη

Θα κάνω κατάθεση : ρε μπούφοι
θα τους πω
σαν είμαι άνθρωπος
και λέω για έναν άνθρωπο "εσύ"
δεν σταματάω στα κοιτάγματα στις μπάρες
στα καυλαντίσματα
στις πίπες στα στενάκια της Βρεσθένης

[Ας πάρει κάποιος τηλέφωνο τον Κωνσταντίνο Μαρκορά να του πει να μην πάει στο καράβι στη Πάτρα να μην πει" βρε Αία βρε Αία", αφού η Μαρίνα το κατέστησε σαφές ότι δε θέλει.]

Να δεις που οι ακουμπημένοι
που σέρνονται πίσω από περιφράξεις
είναι οι ίδιοι που ακούν
ρεμπέτικα τα Σάββατα
μόνο

σαμερταιμ σαντνεσ

Άτιμη
μ' έκανες να μερακλώνω με Μαχαιρίτσα και Lana Del Rey

Αυτό και τ'ότι μ' αφησες να φύγω για το διάολο
χωρίς φιλί

δεν θα σ'τα συγχωρήσω ποτέ
(εκτός κι αν με κάνεις κλήση στο skype
ή μου στείλες message-
έτσι πεζά ρουτινιασμένα μπλιαξ)

(όσοι ήρθατε για στιχάκια μπορείτε να πηγαίνετε
μου τέλειωσαν τα φράγκα
και τα περίπτερα στην Αθήνα δεν πουλάνε ρετσίνα
γι'αυτό είμαι εδώ)
ένα

μάνα , τα μόνα πλάσματα που δεν σέβονται τις νύχτες
είναι τα κουνούπια

δυο

εσύ που δεν σέβεσαι τον βραδινό ύπνο στην παραλία
και σε τρομάζει μια τόση δα μη σταθερά,

τα μόνα πλάσματα που δεν σέβονται το καλοκαίρι είναι τα κουνούπια

τρία
Τουλάχιστον ξέρω πως κάπου υπάρχει ένας άνθρωπος που ξυπνάει με πονεμένο πρόσωπο απ’το χαμόγελο
τέσσερα

Αν χειμωνιάσει και επιστρέψει ο φόβος
θα αρχίσω να γαμιέμαι απ’ δω κι από κει
μέχρι να μην μπορώ να γράψω πια ποίηση
και μετά θα στο φορτώσω και θα ξεφτιλίζομαι στις ταβέρνες εξυμνώντας τα φράγκα
και θα γίνω επιτέλους
αυτό που ήταν μέχρι πριν
λίγο καιρό να γίνω
προτού με βεβαιώσεις αθόρυβα πως τα πάντα σπάνε.

σμολ ντεθ

Οι αναμονές
οι οριζόντιες μαστούρες
τα γκριζοκίτρινα μεσημέρια
τα τριάντα εφτά λεπτά που' κανες χθες ν'απαντήσεις
και η δροσιά της γλώσσας σου τον Ιούλη

είναι με τον τρόπο τους
μικροί θάνατοι

θέσεις εργασίας

Προσκύνα τον. Κατάγεται από γενιά ληστών Οι πρόγονοί του σαπίζουν στα μάρμαρα κι ο νεροχύτης σου είναι τσίγκινος, μαλάκα  Λοιπόν, αν θέλουμε...