μικροσεκόντ Ι

Από χρόνο άλλο τίποτα

Στα μεσημεριανά τραπέζια με την μητέρα μου,

νιώθω σαν να διακυβεύεται αν στην ταφόπλακά μου

θα σημειωθεί με τικ

qτον ξόδεψε

qδεν τον ξόδεψε

Στις γυναίκες, λέει ο Τσιώλης, δια στόματος Θεοφάνη,

πρέπει να δίνεις το πέντε και να κρατάς

το ενενηνταπέντε.

Από την άλλη ο George Best είχε δηλώσει πως το
ενενήντα τοις εκατό των χρημάτων του το ξόδεψε

στις γυναίκες και στο αλκοόλ

τα υπόλοιπα τα σπατάλησε

[κι άλλα τέτοια διακειμενικά και επίγεια]

Μα δεν το βλέπεις πως τελείωσαν οι παρομοιώσεις

με λευκές παραλίες

πως άκαφτοι θα πάμε

πως κουρδισμένοι
σε δυτικές κλίμακες θα λέμε

«σ’αγαπώ τόσο που θέλω να
πάρουμε μαζί στεγαστικό δάνειο» ;

μικροσεκόντ ΙI

Εκείνο το ξημέρωμα στη Σκουφά,

πίστεψα πως θα μπορούσα

να σ’αγαπήσω με παρομοιώσεις

(χώμα/νερό Οδυσσέας/Ιθάκη )

κι ας μέναν άμετρες γραμμένες στα σεντόνια σου

Μα είμαστε λέει νευρολογικά προορισμένοι

να μην είμαστε ευτυχείς

γιατί αλλιώς κινδυνεύουμε

και το σημείο του εγκεφάλου

που ανάβουνε λαμπιόνια όταν

μας λένε «ναι»

είναι ίδιο με εκείνο που ξυπόλητο
χορεύει με σημαία του μια φούστα
όταν μας λένε «όχι»

Κι εγώ δεν είμαι νευρολόγος,
ούτε -κατά μεγάλη μου έκπληξη-

άνθρωπος της Τέχνης
για να σου σκηνοθετήσω θύελλες

Βλέπω ted talks,

σκαρφίζομαι ευφάνταστους τίτλους

κοιτάζω το κενό και καπνίζω
σκεπτόμενη τι δουλειά έχει το instagram
στα έμμετρα γραπτά μας

Και κυρίως       θέλω

                 σε    

να σου ξοδέψω τον χρόνο μου.