Αποφάσισε,θα βγάλεις λίγη στεγνή καθαρή αλήθεια ή θα κάνεις σκρολ ντάουν μέχρι να συμπληρωθεί θραύσμα το θραύσμα ένα εκ νέου "ας πεθάνω" , λες και σου πεσε πολύ βαριά η δύση; Κακόμοιρο.
Δεν φοβάμαι καμιά αλήθεια και δεν είμαι ηλίθια για να την ψάχνω και να μην την βρίσκω.
Απλώς δεν κάνω τις σωστές ερωτήσεις.
Την παραμονή της πρωτοχρονιάς ας πούμε κατάλαβα. Δεν είναι πάντα αβαθείς ανάσες ,κενές που σε σωριάζουν νοερά. Είναι ξυπνήματα με κενό, με τη βεβαιότητα της δυστυχίας . Χαχα.
Αφενός δεν είμαι η μόνη κι είναι όλα τόσο προφανή κι οι λέξεις τόσο ίδιες με τις προηγούμενες που ό,τι και να πω με ωθεί να απολογηθώ, να πω "συγγνώμη , ξέρω πόσο ηλίθια ακούγομαι αυτή τη στιγμή αλλά δεν είμαι ή δεν θέλω να είμαι ".
Απ 'όταν αποδέχτηκα στη ζούλα ότι είμαι άρρωστη και όχι τρελή ή υστερικιά ή αχάριστη τα πράγματα πάνε καλύτερα.Δεν φοβάμαι καμιά αλήθεια και δεν είμαι ηλίθια για να την ψάχνω και να μην την βρίσκω.
Απλώς δεν κάνω τις σωστές ερωτήσεις.
Την παραμονή της πρωτοχρονιάς ας πούμε κατάλαβα. Δεν είναι πάντα αβαθείς ανάσες ,κενές που σε σωριάζουν νοερά. Είναι ξυπνήματα με κενό, με τη βεβαιότητα της δυστυχίας . Χαχα.
Αφενός δεν είμαι η μόνη κι είναι όλα τόσο προφανή κι οι λέξεις τόσο ίδιες με τις προηγούμενες που ό,τι και να πω με ωθεί να απολογηθώ, να πω "συγγνώμη , ξέρω πόσο ηλίθια ακούγομαι αυτή τη στιγμή αλλά δεν είμαι ή δεν θέλω να είμαι ".
Λέω και ξαναλέω "είναι το εποικοδόμημα" και οι φίλοι μου μάλλον θα σκέφτονται πως δεν έχω κάτι καινούριο να πω. Μα έχω! Τις καινούριες σκατούλες που μου σερβίρει το εποικοδόμημα. Τις καινούριες συγκρίσεις . Τις ελλείψεις που στρογγυλεύουν ( γίνεται το α ίσο με το β χοχο) και ... και... και...
Ας είχα μισή ώρα ακόμα ύπνο, μια μέρα ανάμεσα σε Σάββατο και Κυριακή, τρεις με τέσσερις ακόμα μέρες διακοπών και ένα πενηντάρικο στο πορτοφόλι μου.
Τουλάχιστον έχω απαλλαχτεί από το ξεφτιλίκι του έρωτα.
Ίσως το να είμαι τόσο σκληρή με τον πρότερο εαυτό μου να αποδεικνύει πως μεγάλωσα.
Ο μαλάκας που για να τον περνάνε για λιγότερο μαλάκα το δηλώνει περήφανα "είμαι μαλάκας".
Ο έρωτας λοιπόν. Διάβασα δέκα σελίδες Ένγκελς και το βρήκα το νόημα της ζωής, ρωτάτε με ντε.
Η δημιουργία, το να σκέφτεσαι το βράδυ πριν κοιμηθείς ποιήματα, ολοκληρώματα, πως θα διακοσμήσεις πιο όμορφα το χασάπικό σου. Ας είναι γουορκ ιν προγκρες και καλά είμαστε.
Και το να νιώσεις έστω για μια στιγμή -για όσο κρατάει ένα τραγούδι ή η είσοδος της πορείας στην Πλατεία Συντάγματος- το ίδιο με άλλον έναν ή δύο ή δύο χιλιάδες ανθρώπους.
(Ας μην αρχίσουμε τα χωριατίστικα και τις βαρύγδουπες απλότητες )
Μου λείπει το λύκειο , εκεί που τα καταλάβαινα όλα και ήταν όλα σταθερά και ανοδικά.
Γαμιόλα θέληση. Θα σε ξαναβρω.
Θέληση , δημιουργία και κοινό συναίσθημα.
Αφού τα ξέρω.
Όσο για τα γαμήσια και βασικά για τον έρωτα δεν με πλήγωσε-κλαψιάρικα και μπαρμπιστικα- κανένας. Απλώς δεν θέλω να γίνω ο άνθρωπος που περιμένει τον/την γκόμενο/γκομενα για να ευτυχίσει, να λύσει τα θέματά του και για να αγαπήσει στο κάτω κάτω την ζωή.
Είμαι δική μου ευθύνη.
Πάω να διαβάσω καουμπόισες. Πήγε τέσσερις και είκοσι. Να είχα μια με δυο ώρες ακόμα κι ένα κουτί με σπίρτα γιατί με κούρασε η γεύση του ζιπέλαιου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου