μικροσεκόντ ΙI

Εκείνο το ξημέρωμα στη Σκουφά,

πίστεψα πως θα μπορούσα

να σ’αγαπήσω με παρομοιώσεις

(χώμα/νερό Οδυσσέας/Ιθάκη )

κι ας μέναν άμετρες γραμμένες στα σεντόνια σου

Μα είμαστε λέει νευρολογικά προορισμένοι

να μην είμαστε ευτυχείς

γιατί αλλιώς κινδυνεύουμε

και το σημείο του εγκεφάλου

που ανάβουνε λαμπιόνια όταν

μας λένε «ναι»

είναι ίδιο με εκείνο που ξυπόλητο
χορεύει με σημαία του μια φούστα
όταν μας λένε «όχι»

Κι εγώ δεν είμαι νευρολόγος,
ούτε -κατά μεγάλη μου έκπληξη-

άνθρωπος της Τέχνης
για να σου σκηνοθετήσω θύελλες

Βλέπω ted talks,

σκαρφίζομαι ευφάνταστους τίτλους

κοιτάζω το κενό και καπνίζω
σκεπτόμενη τι δουλειά έχει το instagram
στα έμμετρα γραπτά μας

Και κυρίως       θέλω

                 σε    

να σου ξοδέψω τον χρόνο μου.