Έτυχε ο δρόμος
της επιστροφής -ο νοερός-
από το κοιμητήριο να
διασχίσει τους μηρούς σου
Ήσουνα, λέει, με το κεφάλι σου
στο πλάι να γέρνει
ξαπλωμένη και θλιμμένη
Κι αν τύχαινε να γίνει αλήθεια
η διάθεση της σάρκας σου ως
παυσίπονο δικό μου
η διάθεση του μέσου
και του δείκτη
και της γλώσσας μου ως
παυσίπονο δικό σου
θα'ταν ωραίο αυτή τη φορά
επάνω στο κρεβάτι να'μαι εγώ κι εσύ
και οι δυό να συμφωνούμε πως
στην άκρη του αρχίζει
αμείλικτος ο κόσμος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου